Veel grondbroedende akker- en weidevogelsoorten (hierna ‘doelsoorten’) vertonen in Vlaanderen negatieve populatietrends. Deze afname is niet enkel een Vlaams fenomeen, maar wordt in heel Europa gezien als het gevolg van biodiversiteitsverlies. De voornaamste reden hiervoor is de intensivering van het landbouwsysteem, met habitatverlies en -degradatie voor grondbroedende akker- en weidevogels tot gevolg. Deze habitatveranderingen verstoren de balans tussen predator en prooisoorten, met een impact op de predatiedruk.
Verschillende predatorsoorten hebben ook de afgelopen decennia een comeback gemaakt (bv. vos, steenmarter, kraaiachtigen), of zijn er nu mee bezig (bv. boommarter, havik). De meeste van deze soorten waren de voorbije tweehonderd jaar in Vlaanderen (zeer) zeldzaam of zelfs uitgestorven door toedoen van de mens. Hun populatieherstel is het resultaat van een gewijzigd natuurbeleid en actieve beschermingsmaatregelen.
>> lees verder …